Dag 9: Zondag is tereurdag.

Tweede dag platte rust, met toestemming om af en toe als een een spier te strekken voor een of andere ver geplaatst drankje te nemen. We zitten terug op het strand. Ale strand, als je kiezels scherp als messen strand kan noemen. Ik voel dat ik verschrikkelijk aan het verbranden ben. Doet me een beetje denken aan die een persoon die daar zoveel jaar geleden levend op de gril is gegooid voor zijn geloof van Christus af te zweren. Hij wou het niet. Zei dat hij gaar was en hem moesten omdraaien. Hij is een of andere patroonheilige denk ik. Toepasselijk van de koks. Maar ik was niet gereed om omgedraaid te worden. Ik was gereed om terug naar de camper te gaan. De verschrikkelijke verbrandingspijnen van enkele jaren geleden spookten tot op de dag van vandaag nog steeds door men hoofd. Ik had namelijk in mijn kop gekregen om mijn borst te scheren. Zo geschied zo gedaan. En dan in slaap gevallen in de zon. Nu waar het anders een natuurlijk afdakje van haren had. Ja, had het nu juist niet. Toen was ik echt wel gaar om omgedraaid te worden. Het ergste kwam pas enkele dagen later toen de terug groeiende haartjes in het verbrande vel begon te stekken. Zeer pijnlijk. Maar terug naar het heden. We moeten nog aan de terreurdaad komen. Ik was dus ondertussen een klein kwartier boven als ik kelly naar mij zie strompelen. Samen met Marco. Bleek het arm kind toch niet gestoken te zijn door een kwal of iets in die aard zeker. Op twee plaatsen dan nog wel. Gevolg? Stekende pijnen. En het arm schaap was zo zot van de zee. Ale, blij dat dat toch eventjes over is ☺.

1 reactie