Opzij, opzij, opzij.
maak plaats, maak plaats, maak plaats,
wij hebben ongelofelijke haast.
Wel laat daar nu het schoentje wringen. Ik had totaal geen haast. Niks verre van het was slecht weer, dus ik kon niet gehaast zijn. Echt niet. En toch draaide ik 360° rond mij as. Ik stond (eerder zat eigelijk) daar met een “what-the-fuck-happend-here” blik op mijn gezicht.
Geen nood als u niet kan volgen hoor.
Gisteren, reed ik van Leuven richting Mechelen (via de Koning Boudewijnlaan, E340, E40 en dan E19). Maar de cirkelbocht die de Koning Boudewijnlaan verbind met de E340. Wel daar gebeurde iets serieus abnormaal. En ik heb mijn reflexen te danken dat ik er zonder schade ben vanaf gekomen. Zoals ik al zei het had geregend en het was dus naar alle waarschijnlijkheid (meestal als het geregend heeft) nat. Dus ik rijd iets van een 60, 70 tal km per uur, normaal bij droog weer rijd ik er gemakkelijk 90. Maar nu niet. Maar toen ik de bocht bijna uitwas hoor ik iemand slippen, en ik dacht nog “alé zenne ne shower” echter toen begon mijn auto ineens richting de vangrail te glijden. Het was ik dus die aan het slippen was en ik had niks voelen aankomen. Mijn achterste _van de auto ja_ brak uit en gleed richting het midden, terwijl mijn voorste richting de pechstrook gleed. Ik zag dus de vangrail al op mij afkomen en ik dacht “Nee he, geen tweede ongeval” mijn reflexen nemen het dan over en sturen volledig de andere kant terug. Natuurlijk begin ik dan volledig naar de andere kant te slippen mijn kont raakt net de vangrails niet en ik begin de verkeerde richting te glijden als uiteindelijk ik tot stilstand kom op het andere rijvak van de baan. Volledig in de verkeerde richting gedraaid. En dan zie je de andere auto’s op u afkomen…
Nu was ik eventjes geschrokken. Gewoon het feit dat ik niks voelde aankomen, ik had niet het gevoel dat ik te snel reed voor de bocht of dat mijn auto de bocht niet zou kunnen halen. Bijlage niet, want ik moest totaal geen moeite doen om mijn lichaam recht te houden in mijn zetel. Wat er dus gebeurde is en blijft waarschijnlijk een raadsel, al zeggen mensen dat bij het uitbreken van de kont bij een voorwielaandrijving alleen kan bij teveel gas of een harde stuurmaneuver. Ik denk eerder dat ik met mijn achterste wielen de witte lijn heb geraakt en dat daar iets van olie ofzo op lag en dat ie toen weggleed. Maar soit ik weet het niet. Als je straks op meer klik zie je mijn slipmaneuver op een tekening. De foto hierboven is de bocht waar ik geslipt ben. Geen kleintje als je weet dat daarnaast een autostrade ligt…
Eén één en twee nullen.
Na de fatale pink-crash op het einde van de winter van 2006-2007. Zijn we met nodige overtuigingskracht terug begonnen. Wel vandaag (eigelijk kon ik dit bericht al vanaf de 22 september schrijven hoor) een mijlpaal bereikt. Ok het nog steeds 5 keer minder berichten dan mijn vorige database had. Maar ik qua reacties gaat het Lees verder
Archieven
- september 2015
- november 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
- juli 2010
- juni 2010
- maart 2010
- februari 2010
- januari 2010
- december 2009
- november 2009
- oktober 2009
- september 2009
- augustus 2009
- juli 2009
- juni 2009
- mei 2009
- april 2009
- maart 2009
- februari 2009
- januari 2009
- december 2008
- november 2008
- oktober 2008
- september 2008
- augustus 2008
- juli 2008
- juni 2008
- mei 2008
- april 2008
- maart 2008
- februari 2008
- januari 2008
- december 2007
- november 2007
- oktober 2007
- september 2007
- augustus 2007
- juli 2007
- juni 2007
- mei 2007
- april 2007
- maart 2007