Wie wilt er nu nog wereldvrede?

Ik was zojuist op een wordpress blog terecht gekomen van een van mijn contacten op mijn msn (excuseer windows live) lijst. En onder zijn ik pagina (die ik goddank niet heb, wilt u mij kennen dan stapt u op mij af of leest u mijn blog en voegt u er een korrel zout van een kilo bij toe,-.) zag ik staan;

Ik droom van een eigen boek, een nacht met Koen Buyse, de verzoeting van de maatschappij, de lippen van Mika, een citytrip naar Barcelona, Berlijn en Londen, een ontmoeting met Timo Descamps en wereldvrede.

Mooi he, je moet dromen hebben. Maar wereldvrede? Ok moest de meneer in kwestie een kanidate zijn voor Miss United States dan zou ik gewoon niet reageren. Zij weet niet beter. Maar geef toe wie wilt er nu nog wereldvrede? Ale, ik zal het milder zeggen. Wie gelooft er nu nog in wereldvrede?

Wereldvrede. Is het niet zo een onbestaand begrip als leven op Jupiter? Denk eens na. Stel op een gegeven moment is er tussen alle volken op de aarde vrede. (definitie van wereldvrede). Hoe lang gaat dat duren denk je? Er zijn altijd mensen die meer willen. En terecht. Geef toe, als morgen jouw baas tegen je zegt kijk. Ik geef je 10 procent opslag, voor dezelfde voorwaarden als je nu verdiend. Ga jij weigeren? En vanaf het moment de een meer krijgt, wilt de andere mens ook meer.

Nu sommigen noemen dat vooruitgang; aangezien de mens altijd beter als de andere mens wilt presteren. Maar waar de grens. En dan mag nog 99,99% van de mensheid zeggen dat ze de grens duidelijk en goed zien liggen. Er moet maar een klein deel zijn van de mensheid die het anders zegt en het hek is van de dam.

Het is gelijk macht. Macht bezit je niet, macht krijg je. Als ik morgen bij mijn baas op de tafel ga kloppen dat ik loonsverhoging wil omdat ik er recht op heb. Dan heb ik meer kans op die verhoging dan als ik als een muurbloempje zou afwachten totdat ze naar mij zouden komen. Het zijn de mensen die hun mond opendoen die het krijgen.

Maar terug naar wereldvrede? Stel nu, een wereld vol met vrede. Wat is dat nu voor een wereld. Wij zijn niet gemaakt om van iedereen te houden. Iedereen heeft wel iemand waar hij niets van moet hebben. Ik zou echt niet iedereen willen liefhebben en andersom moet het ook niet voor mij. Kan je nooit is je frustraties afreageren op het slachtoffer dat je toch niet af kunt. Ik zeg het u wereldvrede komt er nooit. Het is in de 2 miljoen jaar dat wij al bestaan nog nooit geweest en het zal de volgende 2 miljoen jaar (of volgende vier jaar volgens de maya kalander) niet van komen ook niet. En het is niets om ons te schamen. Zelfs de natuur kan het niet. Welk dier of plant in de natuur heeft nu geen (al dan niet natuurlijke) vijand?

Wereldvrede is gewoon een hoop, zoals een soort van God die mensen gemakkelijk door hun roze bril laten kijken. Niets meer niets minder. Geen probleem mee. Ik heb massa’s roze brillen (figuurlijk wel te verstaan, mijn gezicht zou er niet mee staan). Maar soms moet je hem echt wel eens afzetten.