Tjoek Tjoek Tjoek, mondje open

Weet je wat je krijgt als je pasta mixt spinazie. Puree… Ja hoor, maar het merendeel dat je mixt word puree daar niet van. Maar puree met een pasta smaakje. Kan lekker zijn denk je dan. Wel ik denk het niet. In tegendeel, ik weet het zelfs. Ik heb het juist binnen gespeeld en zijn nu mijn nieren volop aan het werk aan gaan om dat zout eruit te filteren. Ik wou toch nog immers iets van smaak in mijn eten. Al was het zout.

Nu kan je je afvragen, waarom mixt de jurgen nu in godsnaam pasta met spinazie. Wel simpel. Een of andere chirurg heeft tegen mij gezegd dat ik vier weken half vloeibaar/vloerbaar moet eten. Stelt u dat is voor… En stelt u dan is de schijterij voor. Wel, bij dat tweede ben ik nog niet aangekomen. Een geluk, maar ik denk eerlijk gezegd dat het ook niet komt. Want die pasta met spinazie die door de omhelzende armen ging van de blender. Die is uiteindelijk twee keer zo vast als puree. Dat is gewoon vast eten. De dokter: Ah maar dan kiepte er een beetje water bij he. De smaken blijven komen 😀
Maar soit we zitten in dag drie, en op de eerste dag liep het al mis.
Ik had namelijk maandagavond het lumineeus idee gehad om banaan met peer te mixen. Lekker, qua smaak toch. Qua looks was het een bruine brij die al is gegeten was, maar dan via de omgekeerde weg terug naar buiten kwam. Maar het “smaakte” wel. Tot een half uur later. Toen zei mijn maag letterlijk iets anders. Kort verhaal. Tot dinsdag morgen krampen gehad van kan niet meer… En ik ben nog liever doodziek dan krampen te krijgen. Dus dat beloofde.

En blijkbaar is gemixte pasta met spinazie geen probleem voor de zwaartekracht. Want ik kan het vijf minuten boven de macbook laten hangen en dan nog is een foto van trekken. Astublief!

2 reacties