One down, XXXX to go.
Vandaag ben ik één maand samen met mijn vriend en hij houd niet van verrassingen. En wat geef ik dan? Een verrassing. Ja zo tegendraads ben ik. Ach stiekem houd hij er wel van. Hoop ik toch.
Toen we zaterdagavond bij de chinees zaten, ondanks dat hij niet graag chinees eet, en dan heeft het restaurant mogen kiezen. Had ik al een tipje van de sluier opgelicht. Onder het motto van Ik ben eens benieuwd startte het gesprek.
Niet veel later had hij door dat ik iets gepland had voor maandag. Hij wist dat we op restaurant gingen, maar hij wist niet dat ik ook nog iets zou laten leveren op zijn werk.
Maar toen kwam het. Hij zou de maandag niet werken op zijn werk, waar hij normaal werkt. Maar in Leuven, in plaats van in Vilvoorde. Ja daar stond ik dan. Een cadeau die op de verkeerde locatie zou worden geleverd.
And another one bites the dust
Ik ben nooit geen jager geweest eigelijk. Liefde kwam enkel naar mij als ze het mij zelf opzocht. Zelden of nooit zette ik de eerste stap, en tot op de dag van vandaag zoek ik niet achter de liefde. Nu zeker niet, ik ben zoals ze dat zeggen van straat, maar je weet wel wat ik bedoel.
Hetzelfde met mijn vriend, als hij mij niet vond, dan had hij mij niet. En eerlijk gezegd had het niet veel gescheeld of hij had mij niet. Zoals je al hier kon lezen, maar daarvoor was er nog iets. Ik gebruik al jaren mijn netlog profiel niet meer. En twee, drie maand voor ik mijn vriend via netlog leerde kennen dacht ik eraan om mijn profiel te verwijderen. Maar uiteindelijk toch niet gedaan onder het motto van je weet maar nooit. Eerste keer trouwens dat, dat motto bij mij uitkomt.
Maar waar ik nog niet goed in ben is doorhebben hoe ver je nu eigelijk staat. Dus toen ik hem 2-3 weken kende, gingen wij na een stevige sekspartij samen in bad. Ondanks dat hij dat niet graag heeft. Samen in bad gaan bedoel ik dan, over de sekspartij, dat is nog voor een andere keer.
Na een uurtje ofzo komen we terug uit bad, hij zit zich klaar te maken, ik zit mijn teennagels te knippen, zo gezellig gaat dat er aan toe bij ons. Toen ik aan hem vroeg: Zeg, hoe zit dat nu eigelijk met ons? Wa hebben wij nu eigelijk?. Zegt hij, ah kweet ni jong. Gij hebt het nog ni aangevraagd he.
Het ongeloof.
Ik heb een raar lief 😀 In zekere zin in de goede manier 😀 Niet qua uiterlijk ofzo, het zou maar erg zijn, maar gewoon qua doen 😀 Een van de eerste keren dat ik hem zag, zag hij bij mij thuis de gewassen maar ongestreken was staan, en bood hij zomaar zelf aan of