The first date.

Ik weet nog goed hoe de eerste keer was toen ik mijn vriend zag. Je weet wel de eerste indruk.

Ik weet nog goed dat ik daar op zijn stenen padje stond aan zijn ouders hun voordeur, huis in rustiek met een dakpan aan de linkerkant van de deur. Waar ik nog steeds elke keer naar kijk.

Hij deed open, lang smal en een aaneengroeiende wenkbrauw… Ik dacht direct. Dit wordt niets, ale welke homo scheid zijn twee wenkbrauwen nu niet?

Maar soit, we hadden gereserveerd bij ‘d Hogeschool in Leuven (je weet wel winnaars van de eerste Mijn Restaurant). Hij moest nog een paar dingen doen en na vijf minuten wachten in de donkere hal, kwam hij terug en stapte we in de wagen. Op weg naar Leuven.



Of we veel gezegd hebben in de wagen, weet ik niet meer. Ik weet wel dat we verkeerd waren gereden (ondanks ik een GPS heb…) en dat hij een hekel had aan verkeerd rijden (had hij daarvoor wat verteld), ale het ging dus van een schitterende start.

We kwamen uiteindelijk aan, geen plaats, heb me dan maar fout geparkeerd. Moet kunnen. We staan vooraan het restaurant, ben ik mijn portemonnee vergeten. Shit kon ik heel dat stuk (zeker 150 meter wow!) terug gaan lopen, waar hij de kans had om mij te keuren. Niet goed Jurgen, niet goed.

Binnen tafeltje van twee, weinig volk, zat nog twee andere meisjes en that’s it. Is er ook best klein. Ik had het er veel groter verwacht.

Komt de ober af en vraagt wat wilt u als aperitief? Shit had ik nog niet bij stilgestaan, wat ga ik drinken. Hij pakt een Kirr. Nog nooit van gehoord. Ik hou het maar bij een coupeke.

We hadden alle twee hetzelfde besteld als hoofdgerecht, zeetong gebakken in boter. Ze dienen op en ik ben vergeten te vragen om te fileren. En ik kan dat niet, nog nooit gedaan. Oh dit word zo hard een fiasco. Ik zie de vis al vliegen op zijn schoot. Iets wat ik nog wel ooit eens voor zal hebben. Toen is het niet gebeurd. Zeetong fileren is tamelijk makkelijk.

1 reactie