Veiling lot nummer 70 aub.

Vorige week hebben we het gedaan. Onze eerste veiling, een ervaring op zichzelf.

Het was niet zo’n veiling waar je moet in een publiek gaan zitten en met een bordje naar boven moet doen om je bod uit te brengen. En dan ondertussen goed naar de persoon met de hamer moet luisteren want om een of andere reden praten ze allemaal aan vier keer de toegelate snelheid. Waarschijnlijk omdat ze dan sneller naar huis kunnen. Begrijpelijk. Doe ik ook soms, met telkens als nadeel dat de mensen mij niet verstaan en ik dus helemaal opnieuw mag beginnen, en daarmee nog verder van huis was. Maar ik dwaal af.

We moesten niet meer bieden, we hadden immers al geboden online. We moesten het gewoon gaan afbreken en mee naar huis pakken.

Dus komen wij daar toe, een of ander smerig industriepark waar je nog niet levend gevonden wilt worden, maar we moesten er nu eenmaal zijn. We komen die baraque binnen die blijkbaar ook geveild was en als een bende gieren was iedereen wat tot hun behoorde bij een aan het pakken. Bureau’s gingen in de lucht, platen werden van de muren getrokken. Ale de betekenis van alles moet weg krijgt wel opeens een heel duidelijk beeld. Zowat alles, of het nu vast of los was was wel geveild. Enkel de sinaasapplen in de frigo niet. Ik moet wel zeggen als je daar zo rond stond te kijken dat ik toch even aan die personen moest denken van wie dat bedrijf ooit was, of wie daar ooit heeft gewerkt die waarschijnlijk nu zijn job kwijt is. Ach ja de een zijn dood…???????????????????????????? ?????????????ikoni????? ??????