Met een vuurpijl in mijn kont…
Ik ben waarschijnlijk niet de enigste die dit berichtje met nieuwjaar had gekregen om zijn vrienden gelukkig nieuwjaar te wensen. Ik heb het denk ik wel een stuk of twintig keer gehad. Als je dacht dat je dan lekker orgineel was wel vergeet het dan maar :-D. Maar ach. Ik had er teminste een orginele,
Been there done that.
Ken je dat zo iets waar je altijd al eens willen heen gaan hebt en je uiteindelijk de kans hebt om daar dan ook heen te gaan maar dan blijkt het dat het uiteindelijk toch niet dat was? Ja irritant he, net zoals deze ongelofelijk lange openingszin 😀 Wel ik had onlangs hetzelfde voor. Niet
Hellooooo, welcome to England.
Ik zag er al een maand ofzo naar uit, maar afgelopen maandag en dinsdag was het zo ver. We gingen naar Oxford gaan. Het zou er welliswaar om spannen omdat ik de vrijdag daarvoor men pa nog niet had verteld dat ik twee dagen niet thuis was. En dus ook niet kon meehelpen op de bureau en dat ik nog eens nota bene zijn visa kaart nodig had. Maar na een kleine discussie kwam het in orde (tjah, wat kon hij zeggen. Het was al geboekt en betaald :-DD). Maar soit, vlug de zondag nog naar Holland gereden zoals je hier leest. En dan rond middernacht terug thuis, alles gepakt en gezakt en dan 3 uurtje geslapen en toen ging de bel. Naomi stond om 5:30 voor de deur. De tijd voor Oxford was aangebroken.